Circulair ondernemen en ik met mijn vragen

Wanneer je nieuw bent in een branche is de kans groot dat er nieuwe zaken op je pad komen, zaken zoals hostmanship, vraaggestuurd beheer en natuurlijk een glimlach op onverwachte momenten. Nu is duurzaamheid niets nieuws en kom je het, gelukkig, overal tegen.

Echter, de term circulair ondernemen zei mij tot voor kort eigenlijk weinig. Nu kon ik natuurlijk wel uit de context halen dat het gerelateerd was aan duurzaamheid, maar hoe dit direct met elkaar in verband stond en wat het voor onderhoudspartijen en woningcorporaties betekent was mij niet direct duidelijk. Gelukkig mocht ik de afgelopen maanden meelopen met de Circular Economy Challenge Brainport. Een challenge gedreven door de samenwerking tussen de Rabobank en KPMG. Onder begeleiding van deze twee organisaties gingen wij kijken of wij circulair ondernemen concreet konden maken voor onze organisatie. Al mijn onduidelijkheden en vraagtekens rond circulair ondernemen zouden worden opgelost.

Momenteel zijn we 5 maanden verder en het einde van de challenge komt in zicht en ik heb ondertussen een duidelijker beeld van circulair ondernemen. Dankzij bedrijfsinterviews, workshops, interne brainstormsessies en het leren samenvatten en pitchen van je eigen circulaire ideeën zijn mij de mogelijkheden, de meerwaarde en de ambities van circulair ondernemen duidelijk geworden. Ze spreken allemaal voor zich en zijn zeker de moeite waard om na te streven. Eén van de belangrijke succesfactoren is het samenwerken met de juiste partner. Niet alleen een partner die wil, maar ook een partner met faciliteiten om de probleemstelling op te lossen. Je moet elkaar kunnen helpen en ondersteunen. De uitdaging die bij mij bleef hangen was de afweging tussen duurzaam denken en de economische daadkracht.

Hiermee wil ik niet de discussie aanjagen of duurzaam niet economisch kan zijn of dat schade op lange termijn ook kosten met zich meebrengt, ik liep tegen praktische zaken aan. Als we kijken naar de uitdaging die woningcorporaties voor zich hebben liggen, het verduurzamen van de woningvoorraad naar energieneutrale woningen voor 2050, is dat een grote uitdaging. Een uitdaging die gefinancierd moet worden, zij het uit eigen zak, zij het met huurverhoging, zij het met een investeerder. Links of rechtsom moet onder alle plannen een financieel plaatje liggen. Wanneer circulair ondernemen kosten met zich meebrengt wat betekent dat dan voor die financieringsbehoefte? Wat betekent het voor de daadkracht van een woningcorporatie? Wat als zij het geld er gewoon niet voor hebben, wat dan?  En wanneer de woningcorporatie die taak verlegt naar de onderhoudspartijen, wat betekent dat dan? Wat zijn hun mogelijkheden wanneer bij aanbestedingen prijs nog steeds voor 40% meetelt en duurzaamheid (circulariteit) maar voor 10%? Wat zijn dan de reële kansen dat circulaire ondernemen de standaard wordt? Geen eenmalig succesverhaal, maar standaard? Standaard met alle implicaties van dien?

De vraag ‘Hoe ver moet je gaan met ciruclair ondernemen’ bleef ook terugkomen? Gaat het alleen om het hergebruiken van het product of moet bijvoorbeeld het inzamelen van deze materialen ook duurzaam gebeuren? De energie die wordt gebruikt voor het verwerken van oude materialen naar nieuwe materialen, moet dat ook duurzame energie zijn? Zijn onze methodes om duurzame energie op te wekken, zelf wel duurzaam van aard? En zo kun je vraag op vraag stellen.

Na 5 maanden deelname aan de Circular Economy Challenge, het zoeken naar en het vinden van mogelijkheden en het opstellen van een concrete oplossing reist bij mij de simpele vraag: Hoe gaan we dit praktisch vormgeven? Wat zijn nu echt de mogelijkheden om circulair ondernemen standaard te maken en niet een eenmalig succesverhaal?  Hoe kunnen wij hier als bewoner, woningcorporatie en onderhoudspartij samenwerken en samen circulair ondernemen realiseren?

Het eerste antwoord lijkt simpel, gewoon beginnen. Stap voor stap, beetje bij beetje en dan langzaam uitbreiden. Deze eerste stap mag ik zetten voor een aanstaand project waarbij 288 ramen ter beschikking komen in verband met een verduurzamingsproces. Ramen die uitermate geschikt zijn voor de circulaire economie, een 2de leven. Laat ik mezelf een plezier doen en even alle vragen vergeten en ‘genieten’ van het feit dat wij een stap hebben genomen. Een stap die zeker leidt tot nieuwe stappen.

Martijn van der Putten

Marketing & Communicatie